Aston Martin DB7 to brytyjskie gran turismo zaprojektowane przez Iana Calluma oraz Keitha Helfeta. Pierwszy prototyp był gotowy w 1992 roku, a debiut auta nastąpił na targach w Genewie w 1993 roku. Do produkcji weszło rok później po prezentacji na targach.

DB7 powstawał pod nazwą NPX przy wsparciu ze strony Jaguara oraz dzięki finansom firmy Ford Motor Company. Konstrukcję nowego Astona oparto na platformie Jaguara XJ. Mimo że mechanicznie te auta (jak również model XK-8) były do siebie bardzo zbliżone, to DB7 było bardziej prestiżowym samochodem. Tradycyjnie wszystkie Astony miały w tamtych czasach aluminiowe nadwozia oraz jednostki napędowe, jedynie DB7 ze względu na pochodzenie silnika (od Jaguara) wyposażono w motor o stalowym bloku.

Z zewnątrz DB7 to typowy brytyjski samochód sportowy. Zarówno w nadwoziu coupé, jak i kabriolet, zwanym Volante, miał on stonowane linie, które spokojnie i bez mocniejszych załamań opływały całą karoserię. Z przodu między owalnymi światłami umieszczono charakterystyczny dla marki grill. Poniżej niego znajdowały się dyskretne wloty powietrza. Z tyłu również zastosowano stonowaną stylistykę. Co ciekawe, mimo że całe auto jest stonowane, jego smukły kształt czyni nadwozie dosyć dynamicznym.

W 1999 roku wprowadzono model V12 Vantage. 6-litrowa jednostka o widlastym układzie cylindrów miała moc wynoszącą 426 KM oraz moment obrotowy na poziomie 426 Nm. Odmiana ta dostępna była z dwiema skrzyniami biegów. Pierwsza to ręczna, 6-biegowa przekładnia TREMEC T-56, druga – automatyczna ZF 5HP30 o 5 przełożeniach. Manualna pozwalała rozpędzić się modelowi DB7 do 299 km/h, a automatyczna jedynie do 266 km/h. Wersja Vantage różniła się również stylistycznie. Grill był zbudowany z nieco innej kratki niż w podstawowej wersji, a po jego bokach umieszczono dwa okrągłe reflektory, które zastąpiły oddzielne od głównych lamp kierunkowskazy, oraz dodatkowe wloty powietrza. Teraz dostawało się ono do komory silnika jedynie przez grill i znajdujący się poniżej niego poziomy, podłużny wlot.