Debiut II generacji Firebirda odbył się w lutym 1970 roku. Nowy pojazd cechował się bardziej nowoczesnym wyglądem nadwozia, z przodu zastosowano pojedyncze reflektory, oraz dzieloną atrapę chłodnicy. Samochód wyposażono w malowane pod kolor nadwozia zderzaki wykonane z gumy Endura[5]. Dostępne jednostki napędowe to: R6 250 4.1 o mocy 157 KM (115,5 kW), V8 350 5.7 o mocy 259 KM (190 kW) oraz V8 400 6.6 w wersji Ram Air III i IV sprzężone z automatycznymi przekładniami biegów Turbo Hydra-Matic 350/400. Rozstaw osi wynosił 2746 mm, długość nadwozia 4796 mm, szerokość zaś 1844 mm. Powstało 18 874 egzemplarze wersji standardowej, 18 961 Espirit oraz 7708 Formula rocznika 1970.
Rocznik 1971 doczekał się kilku niewielkich modernizacji nadwozia, zmieniono m.in: fotele pasażerów, kołpaki kół oraz zastosowano dłuższe drzwi ułatwiające wsiadanie. Z powodu zaostrzonych norm emisji spalin oraz rosnących cen paliw rozpoczęło się sukcesywne obniżanie mocy silników[6]. Podstawowym źródłem napędu był silnik R6 250 4.1 o mocy 147 KM (108 kW), oprócz tego dostępne były jednostki: V8 350 5.7 generująca 253 KM (186 kW), V8 400 6.6 o mocy 304 KM (224 kW) oraz V8 455 7.5 330 KM (242 kW). Powstało 23 021 egzemplarzy wersji bazowej, 20 185 Espirit oraz 7802 Formula rocznika 1971.
W roku 1972 Pontiac jak i rynek muscle cars przechodził kryzys, rozważano zaprzestanie produkcji modelu Firebird. Poziom sprzedaży spadł o prawie połowę w porównaniu z rokiem poprzednim, postępowało obniżanie mocy maksymalnej silników[7]. Pojazd dostępny był z silnikami: R6 250 4.1 o mocy 112 KM (82 kW), V8 350 5.7 o mocy 162 KM (119 kW) lub 177 KM (130 kW), V8 400 6.6 o mocy 177 KM (130 kW) lub 253 KM (186 kW) oraz V8 455 7.5 304 KM (224 kW). Powstało 12 000 egzemplarzy wersji standardowej, 11 415 Espirit oraz 5250 Formula rocznika 1972.
Rocznik 1973 charakteryzował się zmodernizowanym pasem przednim nadwozia z nową atrapą chłodnicy oraz poprawionym zderzakiem Endura spełniającym ostrzejsze normy bezpieczeństwa[8]. Dostępne jednostki napędowe to: R6 250 4.1 o mocy 101 KM (75 kW), V8 350 5.7 o mocy 152 KM (112 kW), V8 400 6.6 generujący 172 KM (127 kW), V8 455 7.5 o mocy 259 KM (190 kW) oraz nowy wariant V8 455 Super Duty – moc 315 KM (231 kW). Powstało 14 096 egzemplarzy podstawowej wersji modelu, 17 249 Espirit, 10 166 Endura oraz 4802 Trans Am rocznika 1973.
Dla rocznika 1974 przygotowano kolejną modernizację pasa przedniego, obniżono także linię tylnego zderzaka. Dostępne silniki to: R6 250 o mocy 101 KM (75 kW), V8 350 o mocy 157 KM (116 kW), V8 400 moc 177 KM (130 kW) lub 228 KM (168 kW), V8 455 – 253 KM (186 kW) oraz V8 455 Super Duty – 294 KM (216 kW)[9]. Wyprodukowano 26 372 egzemplarzy podstawowej wersji modelu, 22 583 Espirit, 14 519 Endura oraz 10 255 Trans Am rocznika 1974.
Rocznik 1975 różnił się od poprzednika drobnymi szczegółami. Nieco inaczej poprowadzono linię dachu, zmieniono wygląd tylnego pasa nadwozia. Dostępne silniki to: R6 250 o mocy 101 KM (75 kW), V8 350 o mocy 157 KM (116 kW), V8 400 o mocy 188 KM (138 kW) oraz V8 455 o mocy 203 kM (149 kW)[10]. Powstały 22 293 egzemplarze podstawowej wersji Firebirda oraz 20 826 Formula rocznika 1975[10]. Kolejny rocznik, 1976, cechował się nowymi zderzakami. Moc jednostek V8 400 i 455 pozostała bez zmian, R6 250 wzmocniono do 112 KM (82 kW), V8 350 zaś do 162 KM (119 kW). Powstało 21 209 egzemplarze podstawowej wersji Firebirda, 22 252 Espirit oraz 20 613 Formula rocznika 1976